Tradycja święta współcześnie sięga roku 1933. Dni Lasu to największe święto lasów i leśników. Obchodzone jest od 1933 r. Z inicjatywą zorganizowania na terenie całego kraju stałego święta lasu wystąpiło w roku 1933 Prezydium Zarządu Głównego Związku Leśników Polskich. Ustalono, że święto, nazywane w różnych latach Świętem Lasu bądź Dniem Lasu, będzie organizowane co roku w ostatnią sobotę kwietnia.

Następnie zaproponowano, aby była to pierwsza niedziela maja. W końcu ze względów praktycznych (koniec zalesień) przeniesiono święto na pierwszą niedzielę czerwca. Niektóre kalendarze wskazują także na 2 czerwca.

Obecnie święto to obchodzimy 12 lipca na pamiątkę śmierci świętego katolickiego, opata, założyciela zakonu wallombrozjanów - męskiego zakonu katolickiego w ramach rodziny zakonów benedyktyńskich (nazwa pochodzi od miejsca, gdzie Jan Gwalbert w ramach doskonalenia się, podjął życie w odosobnieniu na zalesionych terenach doliny Vallombrosa).

Oficjalnym patronem leśników, strażników leśnych i wszystkich ludzi pracujących w lesie jest właśnie opat Jan Gwalbert. W języku hebrajskim to imię znaczy „Bóg jest litościwy”, a jego dzień przypada właśnie 12 lipca.

Kiedy Jan Gwalbert w 1039 r. zainicjował wokół siebie wspólnotę monastyczną i wkrótce pod Fiesole we Włoszech zbudował klasztor, w którym mnisi żyli, kierując się pierwszą regułą Św. Benedykta wraz z innymi zakonnikami opiekował się okalającym klasztor lasem.

Stąd Papież Pius XII, 12 stycznia 1951 roku ogłosił go patronem leśników.

Polscy leśnicy już od lat 20-tych ubiegłego stulecia obchodzą tradycyjne Święto Lasu, będące ukoronowaniem pomyślnie zakończonej wiosennej akcji sadzenia lasu. W tym roku również posadziliśmy kolejne, nowe lasy, aby służyły przyszłym pokoleniom.